//= $monet ?>
ווען איך וואלט געוואוינט אין מיין דירה אזא שכנה, וואלט איך איר אויך געגעבן א טעגליכע קונצן. און איך וואָלט פאַרבעטן מיין פריינט צו באַרען איר. זי האט געהאט אזא שײנע פיס, אז מײן צונג װאלט דערויף צוגעצויגן. פֿאַרשטײט זיך, אַז אַזאַ האָן האָט זי ליב געהאַט, האָט זי נישט געמאַכט צו צעשפּרײטן די פיס. איך וואָלט נישט געווען סאַפּרייזד אַפֿילו אויב ער וואָלט האָבן קום אין איר מויל - גערלז ווי אַז ווי צו זיין געוויינט ווי ביטשיז. דאָס איז געווען אַ גוטן מאָרגן!
מײַן ערשטע אײַנדרוק פֿון דער מאַדאַם איז געװען ― האָב איך זי געזען אױפֿן דעקל פֿון אַ זשורנאַל? זי איז אַ שיינקייט. אָבער ווען זי האָט אַרויסגענומען די בלוזקע און אירע פּרעכטיקע ציצן האָבן זיך באַוויזן אונטערן, האָב איך מער נישט געקוקט אויף איר פּנים. דער גוי שטעקט איר אין טאָכעלע דעם פּיצל, און איך קאָן מיך נישט אָפּרײַסן פֿון אירע בריסט — זיך שווענקען, היפּנאָטיזירן ווי. די קול איז אויך פייַן, ספּעציעל ווען זי קומט.